Washington DC

Het stond niet op ons verlanglijstje, Washington DC. We hadden al zovele steden gezien, niet nog zo'n mastodont erbij alstublieft. Maar Susan en Peter, die er jarenlang gewoond hebben, vonden het een flagrante belediging als we in DC alleen maar onze auto zouden inleveren. "DC is zoveel meer dan Alamo Rental Cars". Tja, ze hebben een punt...

We hadden enkel een zondagnamiddag, maar dankzij een paar goede adviezen haalden we er het beste uit. We bezochten het witte huis (ziet er vrolijk uit, maar er zit een waar veiligheidscordon om heen), het Hirschorn museum en de Oost- en Westvleugel van het National Gallery museum. Eigenlijk maken al die musea deel uit van het "Smithsonian", dat is een gigantische zone van een paar kilometer met niets dan musea en kunstgallerijen. Alle musea die deel uitmaken van het Smithsonian zijn gratis. Wij waren vooral onder de indruk van de "Chester Dale collection" in de oostvleugel van de National Gallery en van de mobielen van Alexander Calder in de westvleugel van datzelfde gebouw. 

De volgende ochtend vroeg op. We leverden de auto weer in op de luchthaven, namen de metro naar Union Station (in DC heet de ondergrondse 'metro', in NY is dat de 'subway', en in Boston noemen ze hem de 'T'), en namen van daaruit de Boltbus naar achtereenvolgens New York en Boston. Het was een hele lange dag onderweg (gelukkig is er internet op de bus), maar tegen een uur of 8 die avond kwamen we goed en wel aan bij Ellen en Phuong in Cambridge, bij Boston.