Boston, deel twee

Nog even eraan herinneren dat we in de Verenigde Staten voornamelijk verblijven bij Servas leden. Die verhalen heb ik gebundeld onder het hoofdstukje 'Servas' dat je kan terugvinden bovenaan deze pagina.

Ingrid heeft haar vlucht terug naar België met een maand vervroegd nadat ze had vernomen dat de huurders ons huis al begin juni zouden verlaten. Maar ik, ik kon het niet over mijn hart krijgen. Het stond al maanden in mijn agenda ingepland dat wij pas op 9 juli naar België zouden terugkeren, en ik kon nergens de 'delete' knop van dat agendapunt vinden.

De dollar staat nog altijd erg gunstig ten opzichte van de euro en zoiets maakt de shopping genen in elke vrouw wakker. De dag voor Ingrid terugvliegt schiet ze als een magneet naar Macys, zeg maar het Walhalla voor mensen wiens onderbuik gaat tintelen zodra die ganse collecties Tommy Hilfiger, Guess, Calvin Klein, GAP en Levis aan een zacht Zara prijsje op de kop kunnen tikken.

We logeren bij Ellie en Phuong in een gezellig appartement. De laatste avond geven ze een 'dinner party'. Een vriend van Phuong is er ook bij. Hij heeft zelf gebrouwen bier bij. Het was tijden geleden dat ik nog zulk een lekker biertje had gedronken!

Ik breng Ingrid de volgende ochtend naar Boston Logan airport waar ze met veertig kilo bagage aan de terugreis begint. Die vlucht zou helaas niet zo vlot lopen omdat ze bij de tussenlanding in Reykjavik te horen krijgt dat de aansluitende vlucht naar Brussel afgelast is door een staking van het luchthavenpersoneel in Zaventem. Na een hoop vloeken en 75 euro extra (die ze verdorie nog wil terugkrijgen ook) raakt ze uiteindelijk via Parijs en de TGV in Brussel. 

We hebben de afgelopen vijf weken vele uren in de auto 'den Amerikaan' bestudeerd. Dit veldwerk leidde tot een aantal vrijblijvende conclusies die vele bestaande clichés bevestigden. En soms ook niet. Het was, hoe je het ook draait of keert, elke keer opnieuw interessant om onze tradities te vergelijken met die van 'den Amerikaan'.

Wat is ons opgevallen:

Het gewicht:

Het is waar, den doorsnee Amerikaan heeft meer vet dan wij. Dat is nergens voor nodig.

Waarom is dat zo?

Ze eten te veel. Ze krijgen te veel. Elk gerecht is gewoonweg dubbel zo groot dan in België. Een koffie is drie keer zo groot dan in België. En een glas cola is vier keer zo groot dan in België. Komen ze bovendien ook nog eens om de vijf minuten met een grote kan rond om gratis je glas bij te vullen. Met cola.

Enkel met een glas wijn is het anders. Als je dat bestelt, krijg je altijd minder dan je had verwacht.

De auto:

Ook waar, de meeste auto's maken een vreselijk diep vroemmmmm geluid, zijn vierwielaangedreven en hebben een V6 of V8 motor. Dat is nergens voor nodig.

Waarom is dat zo?

Aan de wegen zal het niet liggen. Ik heb geen enkele plek in de VSA gezien die ook maar een beetje in de buurt kwam van de miserabele wegen in Haïti. In Haïti kan je niet zonder 4x4, in de US kan iedereen in principe met een Smart uit de voeten. Alle wegen in de US zijn superglad, superbreed en de meeste zijn heel recht. Ik begrijp plots waarom het het concept van 'cruise control' in Amerika is uitgevonden. Als je alleen maar rechtdoor moet gaan, er nergens files zijn en bovendien je linker voet helemaal niks te doen heeft omdat alle auto's met een automaat zijn uitgerust, kan je net zo goed nog een knopje ontwerpen dat je snelheid vasthoudt. Dan hoef je helemaal niks meer toe doen behalve op tijd aan de kant gaan staan omdat je in slaap dreigt te vallen. 

Aan de snelheidsregels zal het trouwens ook niet liggen. Geen enkele van al die zware motoren hoeft ooit zelfs maar in de toeren te gaan omdat je nergens snel mag rijden. De maximum snelheid op de snelweg is 110 km/u. 

Nee, het heeft volgens mij te maken met de goedkope benzine (véél goedkoper) én met het consumptiepatroon van de doorsnee Amerikaan. Als wij bijvoorbeeld 50% van ons budget uitgeven aan een huis en 10% aan een auto, zullen de Amerikanen die berekening eerder in de grootte orde van 40% voor de woning en 20% voor de auto zien . In South Caroline zagen we meer dan eens een schamele woning (eigenlijk een grote stacaravan) met twee grote wagens erbij. 

Trouwens, waarom kosten Subaru's in België zoveel meer dan in de VS?

De huizen:

Vele woningen zijn volledig uit hout. Dat hadden we niet verwacht. Ik vind het wel iets hebben: de vloeren die kraken, de trappen die kraken, de ramen die kraken, de deuren die kraken... Maar de inrichting, tja, dat is dan weer een heel ander verhaal. Amerikanen willen hun gevoel van overdaad ook terugvinden in hun interieur. Resultaat is vaak een aaneenschakeling van lelijke stoffen, lelijke kleuren en lachwekkend romantische slaapkamers (kitch versie van Laura Ashley). Dat effect zie je vooral in de iets sjiekere Bed&Breakfasts. Ze willen Europees doen, maar precies in het copieren is het fout gegaan. Blijkbaar hebben ze vooral de boekskes van de jaren negentig ingekeken. Ik vermoed dat onze B&B's tegenwoordig iets meer aan minimalisme doen. Het enige leuke aan die trend zijn eigenlijk de King Size bedden; die moeten zeker wel twee bij twee meter zijn! Heerlijk is dat om daar in weg te zakken.