CHARLESTON

Na een korte onderbreking in Myrtle Beach, kwamen we die avond rond een uur of vijf aan in de hostal die we de avond ervoor hadden geboekt omdat we geen Servas familie hadden kunnen vinden in Charleston. De "Not So" Hostal bleek een tegenvaller. Vreemd: nauwelijks twee jaar geleden overnachtten we bijna een jaar lang in dit soort basic hotelletjes (ofte opgewaardeerde jeugdherbergen), en nu vonden we het maar een vieze boel. Soit: we vonden al snel compensatie in de vorm van een heus Belgisch ijssalon, in het centrum van Charleston. 

Wie in de States woont en niet het geld heeft om van Europa te 'proeven', komt naar Charleston. Deze stad lijkt - in het centrum tenminste - een beetje op een sjieke Europese binnenstad. Prachtige gevels, een paar straten met de fameuze kinderkopjes, en vooral heel veel sfeer. Dat wordt nog in de hand gewerkt door water. De stad is letterlijk omringd door water. Een bijzonder mooie brug verbindt de Interstate highway met het historische centrum. 

Charleston is ook het meest zuidelijke punt van onze reis. En daar zijn we blij om: het is hier verdorie warm, misschien wel zo warm als in België! Vooral de combinatie van de hitte en de vochtigheid maken dat je hier geen stap vooruit komt zonder meteen beginnen zweten.

Toch een poging ondernomen in de swamps van de Magnolia Plantations. Het is een gemoedelijke wandeling van een mijl of twee over een soort moerasgebied. Gewapend met een fototoestel en verrekijker (maar helaas niet met een petje op ons hoofd) trokken we naar dit paradijs voor 'birdwatchers' waar we behalve honderden broedvogels, enkele alligators en één gifslang ook gezelschap kregen van een bejaard echtpaar dat al jaar en dag de vogels in dit park observeert. De man had een serieus fototoestel (zie foto) maar helaas geen vaste hand meer. Wat hij wel nog wist: "die alligator zat vorig jaar nog aan de andere kant van deze poel", of "het water heeft nog nooit zo laag gestaan in het moeras" (wat regenval betreft moet Charleston niet onderdoen voor Terkoest).