SOUTHERN BANKS, KILL DEVIL HILLS

We wisten niet dat George Washington de eerste president van de Verenigde Staten was. We wisten ook niet dat rond deze tijd van het jaar alle laatste jaars van het middelbaar hun 'prom night' hebben. Dat is een feestje waarbij iedereen er op zijn best uit ziet: de heren in smoking en de dames in avondjurk. Vaak lopen die dames bijzonder ongemakkelijk rond op naaldhakken en is de make up op hun gezicht redelijk lachwekkend. En we wisten vooral niet dat de oostkust vanaf New York bezaaid ligt met een lange en bijzonder smalle strook van eilandjes, ze noemen het ook de Barrier Islands. Die smalle strook beschermt de eigenlijke oostkust tegen stormen en - we gaan bijna het seizoen in - hurricanes. Iets beneden Washington DC gingen we op zoek naar de Outer Banks, een smalle strook van 320 km die langsheen heel de kust van North Carolina loopt. Eigenlijk is dat 320 kilometer zandstrand, enkel onderbroken door hier en daar een vuurtoren en een weg met een eindeloos aantal bruggen die in het midden van de eilandjes loopt. 

We boekten een hotel langs het strand in Kill Devil Hills, een laid back plaatsje waar we slechts één avond verbleven. Een paar uur daarvan zaten we in een restaurant waar de porties zo gigantisch groot waren dat de ober als vanzelf met isomo bakjes kwam aanzetten toen bleek dat we niet eens de helft hadden opgekregen. In datzelfde restaurant hadden ze ook de vreemde gewoonte om klanten liedjes te laten zingen door een microfoon. Karaoke, dus. Ik begrijp niet wat mensen daar in zien, maar Ingrid had daar veel meer goesting in dan in een dessert. Een liedje van The Carpenters en Carly Simon later hielden we het voor bekeken. De volgende dag bezochten we nog het museum van de gebroeders Wright. De allereerste succesvolle vlucht met een propellor aangedreven vliegtuig (30 seconden in de lucht gebleven) staat op naam van deze broertjes. Hun vlucht vertrok (en kwam ook aan), precies, in Kill Devil Hills. Waarom precies hier? Wel, er staat altijd een strakke wind uit dezelfde richting, én als je valt, maakt niet uit waar, val je altijd op zachte duinen.