Het zou niet mogen zijn

Afgelopen vrijdag de laatste dag van een seminarie rond RBM (Result Based Management) doorgeslikt.

Dat seminarie werd gegeven door Fabien, een Canadees uit Montréal, die ons vijf dagen na elkaar in een voormalig hotel van Club Med onderhield over wel heel erg theoretische dingen om een project binnen een non profit organisatie op te stellen, verkocht te krijgen aan donorlanden of donororganisaties, en het vervolgens ook te beheren en op te volgen. Het enige grappige er aan was het accent van de leraar. Een Canadees spreekt wel heel raar frans.

Haïtianen praten graag. Er kwam dus behoorlijk wat feedback uit de groep. De reacties hadden vooral betrekking op de urgenties die eigen zijn aan het land. Na 12 januari (dag vd aardbeving) werd alles anders en stapelde de ene urgentie zich op na de andere en belandden zelfs de mooiste projecten onderaan in de stapel. Fabien probeerde zich te herstellen en probeerde de begrippen 'prioriteit' en 'urgentie' van elkaar te scheiden, maar toen gisteren de geruchten van een cholera epidemie bevestigd werden, kon zelfs Fabien de aandacht van de groep niet langer vasthouden. Het was een schrijnend voorbeeld van hoe de harde realiteit komaf kan maken met mooi verpakte methodes.

Meer info over de cholera epidemie kan je overigens terugvinden op de website van de organisatie waar ik voor werk: http://www.alterpresse.org

Alle Haïtiaanse partnerorganisaties én coöperanten werden dus voor een week ondergebracht in de Club Med, nu Club Orchid.

De bekende hotelketen zag in de jaren zestig een toeristisch pareltje aan de Haïtiaanse Caraïbische zee nog wel zitten, en dat merk je ook aan de foto's die ik laatst op de blog zette. 

Maar de directie van Club Med hield dit hotel na een dikke tien jaar voor bekeken. Nu zit het hotel (half) vol met leden van de Minustah (leger Verenigde Naties), die in hun full combat outfit elke avond in de bar gedropt worden en er de volgende ochtend weer worden opgepikt.

De opleiding leerde mij vooral dat donorlanden in het Noorden (zoals België) en donororganisaties in het Noorden (zoals Broederlijk Delen) meer en meer regels gaan opleggen eer ze met geld over de brug zullen komen. In de fameuze verklaring van Parijs staat 'ownership' op de eerste plaats, dat wil zeggen dat de aanvrager in het ontwikkelingsland effectief eigenaar is van zijn project en zich ook zo gedraagt, maar in het licht van de RBM aanpak wordt dat begrip volgens mij nu wel lichtjes uitgehold. Wie geld wil krijgen, zal terug stevig in het gareel moeten gaan lopen en een strikte methodologie moeten volgen om te rapporteren aan de geldschieters.

Het luxeleventje in het hotel met airco zit er op. Op de terugweg kruisten we een konvooi van een twintigtal opleggers met drinkbaar water die de richting uitrijden van het gebied waar de cholera is uitgebroken. Blijkbaar dronken de bewoners van tal van dorpen rond de rivier "Artibonite" besmet water en zou daar de oorzaak liggen van de epidemie. In onze Toyota jeep wordt er furieus gereageerd op die tankwagens met water. Eén van de kandidaten voor de presidentsverkiezingen in november heeft namelijk alle opleggers volgeplakt met affiches met zijn foto op. Sinds wanneer is cholera ook al een thema in de verkiezingscampagne?

Ondertussen ben ik alweer terug in P-au-P en probeer ik vanuit een kantoor in het centrum een selectie te maken van de foto's die ik van het seminarie genomen heb. 

Ik laat aan Naimé - de dochter van directeur van de partnerorganisatie waar ik voor werk - een Vlaams liedje horen. 

Stijn Meuris en Raymond van het Groenewoud zingen zamen:

"Ik voel geen spoor van vrolijkheid

Ik wantrouw wat ik zie

En ik hoor:

la la la la la 

la la la la la,

Wat een fijne dag"

(uit 'Het zou niet mogen zijn')

Dat inspireert mij tot:

Het is vrijdag avond half acht. 

Het is terrasjesweer.

Maar er is geen terras.

Op de foto's:

Sfeerbeeld tijdens de opleiding;

Alle coöperanten die voor Broederlijk Delen werken in Haïti: Jef, Dirk, Lies, Gerrit en ikzelf. Er is nog een zesde coöperant, Joris, maar hij werd drie weken geleden na een motorongeval naar België gerepatrieerd;

Alle deelnemers aan de opleiding.

Meer sfeerbeelden van de opleiding vind je op http://web.me.com/hansmanshoven/gar