Toen ik vorige week mijn computer van het werk aan het uitmesten was, kwam ik een hele reeks foto's tegen van de schade aan het gebouw waar Groupe Medialternatif tot 12 januari gevestigd was.
Iedere afdeling had er zijn eigen ruimte en de beide directeurs hadden een apart bureel. Toen de aarde op 12 januari begon te beven was iedereen gelukkig al naar huis, behalve de poetsvrouw, die daar eigenlijk woonde. Ze weet zelf nog altijd niet hoe ze levend uit het gebouw is geraakt. Feit is dat ze geen schrammetje heeft opgelopen en dat ze vandaag nog steeds de poetsvrouw is in ons nieuwe onderkomen. Soms komt ze enkele dagen niet, dan helpt ze de eigenaar van het ingestorte gebouw met het opruimen van de brokstukken en de heropbouw.
De man op de foto is mijn baas, Gotson. Hij stuurt me stilaan wat meer opdrachten door. Zoals van de week nog, toen hij vroeg terug contact op te nemen met een Nederlandse organisatie die met een redelijk concrete opdracht was komen opzetten, maar hij had door omstandigheden het contact niet onderhouden. "Wacht", zei hij, "ik stuur je het hele emailverkeer door, dan ben je meteen van alles op de hoogte". Ik merkte tot mijn verbazing dat de laatste mail dateerde van ... 22 mei. Dit waardevolle contact was 5 volle maanden volledig in de koelkast gestopt.
Waarom?
Welkom in Haïti.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.